Drie weken geleden las ik
Egostrippen: de kick van je eigen ik, van Rick van Asperen. Ik las het met afwisselend nieuwsgierige belangstelling en stevige weerstand, om uiteindelijk te merken dat juist dat verzet mij een les in egostrippen te leren had (mijn blog erover is
hier te lezen).
Tijdens het lezen had ik meermalen de neiging luidkeels met het boek in discussie te gaan (wat een beetje treurig, en hoe dan ook eenrichtingsverkeer is). Des te leuker vond ik het dat Rick, die via Twitter reageerde op mijn blog, er direct mee instemde via mail mijn vragen te beantwoorden. Met veel dank aan, en toestemming van, de vrolijke en onvermoeibare (dit zijn mijn oordelen, maar hee, dit is míjn blog) Egostripper Rick van Asperen zelf geef ik hier graag de nieuwsgierige Q's en verhelderende A's weer.
Marieke: Het thema van authenticiteit en ambitie interesseert me heel erg; en ik ben een groot fan van het werk van de Amerikaanse Anna Fels (een persoonlijk verslag van waarom ik haar zo goed vind en waarom ik haar boek in NL heb uitgegeven, kun je hier op mijn blog lezen).
Anna Fels beschrijft dat elke ambitie twee helften kent, en beide helften zijn even hard nodig voor de volharding om die ambitie waar te maken. De ene helft is het intrinsieke plezier van ergens goed in zijn, iets onder de knie willen krijgen; de andere helft is erkenning, gezien worden, door anderen. Zonder die erkenning (al is het maar van een heel kleine groep medestanders) smelt elke ambitie weg als sneeuw voor de zon.
Anna Fels laat heel mooi zien dat het 'eenzame genie' een mythe is, ook Van Gogh had zijn broer Theo.
Mijn vraag aan jou is: hoe zie jij die connectie tussen intrinsieke en extrinsieke motivatie?
Of anders gezegd: Is er in jouw visie zoiets als een puur 'innerlijke' authentieke behoefte/motivatie, of speelt verbinding met/beïnvloeding door anderen altijd een rol?
Rick: "Mijn ego (ik) heeft de overtuiging dat al ons handelen start vanuit een intrinsieke behoefte/motivatie. Zonder deze behoefte komen we namelijk niet in beweging. Ook de behoefte aan waardering en erkenning zijn voor mij intrinsiek.
We willen onze behoeften vervullen om zo pijn te vermijden of plezier na te streven. Elke behoefte kan voor beide strategieën dienst doen. Zo kun je een topprestatie neer willen zetten om te voorkomen dat je anders uit de groep valt. Anderzijds kun je gedreven worden door je eigen behoefte aan leren, groeien en ontwikkelen. Het applaus heb je dan niet zozeer van je publiek nodig maar geef je jezelf voor de inspanningen die je hebt gedaan en de volharding die je hierin hebt getoond. Hoe meer iemand gedreven wordt door de behoefte aan zelfactualisatie, hoe minder diegene zich afhankelijk maakt van het applaus of boe-geroep van anderen.
Om uitzonderlijke prestaties neer te zetten, heb je eerst voor een moment (de algemene mening) van de massa te verlaten. Vervolgens is mijn advies om wel in contact te blijven staan met je omgeving. Niet om je te conformeren aan allerlei normen van anderen maar om bij te dragen vanuit je persoonlijke waarden. Zo kun je je behoefte aan authenticiteit én je behoefte aan verbinding gelijktijdig vervullen zonder dat je je eigen ambities of behoeften van andere mensen afwijst."
Marieke:
In je boek noem je, in het begin, de beroemde Van Gaal-uitspraak 'Ben ik nu degene die zo slim is, of ben jij nou zo dom' als voorbeeld van gedrag van trippend ego; hij "krijgt zo zeker niet het begrip waarnaar hij verlangt", schrijf je. Dit zette mij aan het denken of authenticiteit voor iedereen hetzelfde is, of niet. Want je zou ook kunnen stellen dat Van Gaal hier superauthentiek is omdat hij precies roept waar hij zelf zin in heeft zonder zich druk te maken om wat de reactie van anderen is.
In hoeverre is in jouw visie, iedereen in de kern 'hetzelfde' authentiek (of: hebben we dezelfde 'authentieke behoeften')? Handelt een volledig ge-egostripte Van Gaal hetzelfde als een volledig ge-egostripte Marieke Hoogwout? En hoe kan ik oordelen of iemand anders authentiek is?
Rick: "De reactie van Van Gaal lijkt voort te komen vanuit emotie. Gezien zijn uitspraken zoals “Nu ben ik zeker weer de arrogante…” lijkt het er voor mij op dat hij op dat moment wel degelijk bezig is met zijn imago. Hij denkt dat dit imago wederom wordt aangevallen en gaat daarom in de verwijt- en beschuldig-stand. Hij lijkt zichzelf eerst te vertellen dat ‘zij’ wellicht weer denken dat hij niet deugt; vervolgens gaat hij in de aanval door hen te vertellen dat zij niet deugen. De hiërarchie moet weer hersteld worden.
Voor mij was het echt authentiek geweest als hij had geuit wat er in hem leefde aan gevoelens (machteloosheid, frustratie, pijn, verdriet?), wat zijn behoeften zijn (acceptatie, ruimte, begrip, respect?) en zijn concrete verzoek aan de journalisten. Al onze behoeften zijn authentiek en we kennen ze allemaal. Alleen de momenten waarop ze manifest worden verschilt van persoon tot persoon.
Waar ook een groot verschil in zit is de wijze waarop we onze binnenwereld (gedachten, gevoelens en behoeften) open deze met de buitenwereld. Wanneer er tussen onze binnenwereld en wat we uiten naar de buitenwereld een verschil zit, dan noem ik dit minder authentiek. Of dit verschil er daadwerkelijk is, daar kunnen wij als toeschouwer alleen maar naar raden op basis van de verbale en non-verbale signalen die wij krijgen. We zullen echter nooit zeker weten of onze conclusie daadwerkelijk klopt. Mogelijk is het slechts een spinsel van je eigen trippende ego waar je angstvallig aan vast blijft houden om zo je eigen pijn te vermijden."
Marieke:
Ik verwachtte (ik weet het – een aanname) van een boek als dit dat het heel Zen, mindful en kalm van stijl zou zijn. Zoals de leermeesters in films als The Karate Kid, bijvoorbeeld. Jij kiest voor een manier die mij als lezer het gevoel heeft dat je de lezer actief wilt veranderen, dat je een boodschap wilt overbrengen. (In plaats van 'los te laten' van wat de ander met de boodschap doet). Voor mij voelde dat als tegenstrijdig (hoewel ik er veel door aan het denken ben gezet en er daardoor veel facetten in zie). Wat was jouw motivatie daarin?
Rick: "Ik heb erg genoten van deze verwarring van je. Zelf hecht ik veel waarde aan zowel kalmte als dynamiek. Beiden zijn voor mij nodig om contact te houden met mijn binnenwereld en om vanuit hier iets in beweging te zetten. In onze huidige maatschappij zijn wij veel dynamiek gewend. Dit is de taal die veel mensen spreken en (h)erkennen. Omdat de afstand tussen de wijze waarop we momenteel acteren en die van de door jou genoemde leermeesters soms erg groot lijkt, heb ik er in mijn boek voor gekozen voor een wijze van brengen waarmee ik een brug wil slaan tussen beide werelden. Er is spiritueel en esoterisch gebied zoveel waardevols te vinden.
In mijn omgeving ontmoet ik veel mensen voor wie dit Frans is terwijl ze Spaans gewend zijn om te spreken. Daarnaast geloof ik niet dat er één methode is die ‘de weg’ is. Wij ervaren persoonlijk wat ons op dit moment in ons leven een stap verder helpt. Als ik bij jou de boog zie van verwarring, verzet naar contact dan beleef ik hier veel plezier aan. Het houdt je duidelijk bezig. Mogelijk gaat hiermee weer een deur open naar nieuw bewustzijn. Hiervoor hoef je niet om een matje in een klooster te zitten wat mij betreft. Ook door met elkaar in interactie te staan ontdek je veel van je eigen authenticiteit. Als je maar regelmatig de tijd en ruimte neemt om te reflecteren in plaats van te reageren. Dit is precies wat ik met egostrippen aan wil reiken."
Mij heeft het boek ruimschoots en vaak aan het denken gezet. Ook geïnteresseerd in Egostrippen? Lees meer over het boek bij Bol:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten