zondag 21 december 2008

Goede voornemens

You can't hire someone else to do your push-ups for you.
- Jim Rohn

Dit weekend las ik How to Get from Where You Are to Where You Want to Be: the 25 Principles of Success, van Jack Canfield. Canfield, co-auteur van de megabestsellende serie Chicken Soup for the Soul, deelt zijn inzichten met de lezer, en het is Amerikaanse zelfhulp van de bovenste plank.

Ik ben dol op zulke boeken - en word tijdens het lezen altijd heen en weer geslingerd tussen geïnspireerd enthousiasme om onmiddellijk ook zelf succesvol te worden enerzijds, en lichte vermoeidheid over zó veel ongebreideld positivisme anderzijds.

How to Get... heb ik met veel plezier gelezen - vooral de eerste helft vond ik sterk. Neem 100% verantwoordelijkheid voor alles in je leven, stop met klagen, stop met de schuld af te schuiven, kom in actie, leer tegen afwijzing te kunnen - Canfield geeft goede adviezen.

In de tweede helft van het boek begon ik wat successtory-moe te raken. De ene Olympische sporter die ondanks enorme obstakels nooit opgaf, wordt afgewisseld met de andere acteur die na 743 keiharde afwijzingen een wereldster werd. Hoewel ik dat soort doorzettingsvermogen zeker bewonder, ga ik mezelf desondanks toch afvragen hoeveel acteurs met eenzelfde vasthoudenheid na eenzelfde aantal afwijzingen toch nog steeds 'tijdelijk' taxichauffeur zijn.

Maar - Canfield vertelt ook zijn eigen succesverhaal. Hij vertelt over de enorme moeite die zijn co-auteur en hij hebben gedaan om uiteindelijk een uitgever voor Chicken Soup for the Soul te vinden. En over de verbazingwekkende creativiteit, inventiviteit en activiteit die zij daarna aan de dag legden om hun boek te verkopen.

Daarvoor buig ik nederig het hoofd.

All-in-all kan ik dit boek aanraden aan iedereen die in de kerstvakantie op zoek is naar een flinke dosis inspiratie voor het nieuwe jaar.

Voor wie het wil bestellen, de link naar (de nieuwe editie van) het boek bij Bol:

The Success Principles
The Success Principles
Jack Canfield

vrijdag 19 december 2008

Vlammen voor de vrijheid

Ik ben lid van Amnesty International. En één keer per jaar collecteer ik ervoor.

Dat is bitter weinig, als ik erbij stil sta hoe veel mensen er op deze wereld zijn die niet mogen zeggen wat ze willen - die niet mogen denken, schrijven of geloven wat ze willen. Hoe veel mensen er zijn die zonder eerlijk proces van hun vrijheid worden beroofd, of die worden gemarteld, of ter dood gebracht.

Mijn kinderen vroegen dit jaar wat collecteren eigenlijk was, en waarom ik dat deed.

Ik heb eigenlijk maar één antwoord, in feite egoïstisch.

Als ik ooit, hoe dan ook, waar dan ook, vergeten en alleen in een cel zou zitten, zonder rechten, overgeleverd aan willekeur of mishandeling - dan zou ik het fijn vinden om te denken dat er iemand op deze aarde iets voor me probeerde te doen. Dat het iemand iets zou kunnen schelen.

Daarom.

Deze maand houdt Amnesty International de actie Vlammen voor de Vrijheid. Kijk, en ontsteek ook jouw vlam.

dinsdag 16 december 2008

Ondernemers en auteursrecht

Je laat een freelance fotograaf een paar foto's maken voor je nieuwe folder. Een jaar later besluit je tot het vernieuwen van je website. Je gebruikt daarbij zonder overleg ook die mooie foto's uit je brochure; die heb je immers toch nog liggen en je hebt er voor betaald. Mag dat?

Je schakelt een vormgever in om je briefpapier en je visitekaartjes te ontwerpen. Over het logo dat hij daarvoor ontwerpt, ben je erg tevreden. Je besluit een poosje later dan ook om dat logo ook te gaan gebruiken op je website en in je advertenties; ook hier zonder overleg met de vormgever. Mag dat?

Je plaatst nieuwsberichten over jouw branche op je website. Interessant voor je bezoekers, en goed voor jouw bezoekersaantallen. Je neemt ze letterlijk en in zijn geheel over uit een vakblad - ongevraagd, maar mét bronvermelding. Mag dat?

Als ondernemer kom je vaker met auteursrecht in aanraking dan je wellicht zou denken. Verdiep je er in ieder geval één keer goed in, want een misser kan fikse consequenties hebben. En afgezien daarvan: de 'maker van een werk' (zoals dat in auteurechtelijke termen heet) heeft natuurlijk gewoon recht op de inkomsten over zijn eigen werk.

Op de site van de Kamer van Koophandel vind je onder Wetten en Regels de rubriek Ideeën beschermen. Hier vind je een overzicht van wat je als ondernemer moet weten over handelsnaamrecht, merken, auteursrecht, octrooien en meer.
Let op: dit kan natuurlijk ook van belang zijn om je éigen werk te beschermen!

Ondernemersblad Sprout zet in het artikel Opletten met auteursrecht alvast een paar basics voor je op een rijtje. En over de afspraken die je met je freelancers moet maken, geeft Sprout hier enkele do's and don'ts.

Persoonlijk vind ik auteursrecht - en merkenrecht, en portretrecht, en handelsnaamerecht, kortom: 'intellectueel eigendom'- vooral heel erg leuk. En voor mijn lol lees ik dus regelmatig de zeer interessante blog van Arnoud Engelfriet, ICT-jurist met een specialisatie in internetrecht. Heerlijk. Zoals hier, over een Rus die de ;-) als merk wil claimen. Lukt dat?

Het antwoord op alle vragen is trouwens: nee.

maandag 15 december 2008

Eén ding



De flexibiliteit van zelfstandig ondernemerschap is een zegen als je werk en gezin combineert, maar het is een tweesnijdend zwaard.

Want werk en privé-leven kunnen ook té veel door elkaar lopen: terwijl ik moet werken, maak ik boodschappenlijstjes, gooi ik een was in de machine, en graaf ik in dozen op zoek naar de kerstlichtjes die mee naar school moeten. En als ik langs de lijn sta op het voetbalveld, denk ik na over de deadline die ik die avond nog moet halen, loop ik in gedachten de afspraken van de volgende dag na en overweeg ik nieuwe mogelijkheden voor de marketing van Réunion.

Ik heb - net als vermoedelijk elke moeder ter wereld - een oneindig to-do-lijstje in mijn hoofd. Een lijst die elk moment van de dag mentaal wordt bijgewerkt:
Check, afgevinkt;
Ping, nieuwe taak toegevoegd.

Ik heb al lang gemerkt dat het me heel veel rust geeft om van tevoren te beslissen wat ik die dag wil bereiken, en wat ik die dag wil doen. Het beste voor mij is het om duidelijk te kiezen: deze tijd is voor mijn werk, deze tijd is voor mijn gezin. Niets geeft zoveel stress als alles tegelijk te willen doen, en alles tegelijk te willen zijn.

Het lukt me vaak - maar zeker niet altijd. En dan doe ik veel half, maar niets goed. En blijf ik achter met het gevoel dat ik tekort blíjf schieten, hoe hard ik ook werk.

Reden waarom ik geraakt was door deze uitspraak van auteur en filosoof Eric Hoffer:
“The feeling of being hurried is not usually the result of living a full life and having no time. It is on the contrary born of a vague fear that we are wasting our life. When we do not do the one thing we ought to do, we have no time for anything else — we are the busiest people in the world.”


Foto: Vladimir Fofanov, Fishermans portrait (sxc.hu)

woensdag 10 december 2008

Gracieus ouder worden

Inside every older person is a younger person -- wondering what the hell happened.

- Cora Harvey Armstrong

dinsdag 9 december 2008

Drie fulltime werkende moeders

In Intermediair deze week een artikel over drie fulltime werkende moeders. Van alle Nederlandse vrouwen met minderjarige kinderen, werkt maar 10% fulltime (180.000 vrouwen). "Wie zijn die schaarse moeders die ontsnappen aan de deeltijdnorm?" vraagt het blad zich daarom af.

Een van de geïnterviewde moeders is Annemie Schuitemaker van Career & Kids. Annemie ken ik persoonlijk, omdat ik haar heb geïnterviewd voor mijn boek Een nieuwe carrière na je 35e. Ik was toen ook al zeer onder de indruk van haar energie en daadkracht. En dat ze vrouwen in haar adviespraktijk niet per definitie aanraadt om parttime te gaan werken als ze een betere balans zoeken, wist ik ook. Een citaat uit het boek:
Veel vrouwen zoeken de oplossing voor een betere balans tussen werk en privé-leven in minder gaan werken. Annemie waarschuwt voor de gevaren daarvan: “Mijn oude baas zei altijd: parttimers zijn fantastisch – je betaalt ze voor vier dagen en ze werken voor vijf.”

Volgens het artikel in Intermediair ervoeren beide andere geïnterviewde moeders precies datzelfde. "Ik heb nu drie keer zoveel energie als toen ik nog parttime werkte" en "Fulltime werken geeft me meer vrijheid dan vier dagen werken. Het werk is nu tenminste af in het weekend," zeggen ze.

Opvallend in de interviews is dat de moeders zelf bijzonder gelukkig zijn met hun keuze, maar dat de buitenwereld niet altijd enthousiast is. Fulltime werkende moeder Joyce trekt zich er weinig van aan:
"Ik vind dat iedereen moet doen waar ze zich lekker bij voelt. Zelf heb ik grote bewondering voor vrouwen die fulltime moederen. Als wij drie weken op vakantie zijn geweest, zijn we kapot. Dan zeggen we tegen elkaar: "Ha fijn, we kunnen weer aan het werk!"

maandag 8 december 2008

Revolutie op de boekenmarkt?

In Trouw een mooi stukje over een kleine revolutie op de boekenmarkt. Beginnende schrijvers die dromen van een eigen boek, maar bij de gevestigde uitgeverijen niet binnenkomen, geven steeds vaker zelf hun boek uit via internetuitgevers.

Literair agent Paul Sebes vindt het volgens Trouw niks: er wordt vaak geen goede redactie gedaan, en auteurs hebben geen goede contacten met boekhandel en pers, waardoor het boek niet onder de aandacht komt van mogelijke lezers. En ook noemt hij de 'kneuterigheid' en de 'zweem van mislukking' die eromheen hangt.

Sebes heeft een punt. Maar mijn sympathie ging toch direct uit naar zangeres en letterkundige Mariska Reijmerink, die haar novelle Boventonen uitgaf via internetuitgeverij Free Musketeers.
Mariska Reijmerink is verbaasd over de afwijzende reacties. Want, zegt ze in het artikel:
„Ik ben meer thuis in de muziekwereld, en daar werkt het heel anders. De officiële platenmaatschappijen geven alleen maar commerciële shit uit. Echt leuke muziek verschijnt bij de kleine labels en in eigen beheer.”

Boventonen is een novelle over een zangeres uit een Nederlands amateurkoor, dat in Cornwall vierstemmige muziek uit de Renaissance instudeert. Meer over het boek lees je op hier de website van Mariska Reijmerink.