In de New York Times schrijft Motoko Rich onder de titel Puttin' Off The Ritz over de gevolgen van de financiële crisis voor de uitgeverijen in New York.
Het artikel noemt grote namen als HarperCollins, Penguin Group, Random House, Simon & Schuster - voor mij is het zo ongeveer het Walhalla. Daar te werken, daar fondsredacteur of uitgever te zijn... het is het spul waar mijn fijnste dagdromen van gemaakt zijn.
En zelfs van hun bezuinigingen spat de glamour nog af. Niet meer dan 100.000 euro voorschot geven! Geen bijeenkomsten voor de voorjaarsaanbieding meer in San Diego of op Bermuda! Geen lunches meer in the Four Seasons!
Achter de direct aan de haperende economie gerelateerde bezuinigingen gaan meer wezenlijke discussies schuil: over de hoge voorschotten aan auteurs; over de leveringen aan de boekhandels met recht van retour; over het terreinverlies aan nieuwe media.
Ik wens de uitgevers in Manhattan en in de rest van Amerika alle goeds. Ik heb een zwak voor ze.
In 2006 bezocht ik voor het eerst als uitgever de Frankfurter Buchmesse, de grootste boekenvakbeurs ter wereld. Ik was net gestart, had geen afspraken en bezocht tientallen stands voor kennismaking en mogelijk een gesprekje hier en daar met een van de aanwezige medewerkers. Een gesprek met een van de uitgevers zelf achtte ik onmogelijk - hun dagen in Frankfurt zijn van 's morgens tot 's avonds gevuld met direct op elkaar volgende afspraken met andere uitgevers en literair agenten. Tijd voor een onaangekondigd binnenwandelende, startende uitgever (who?) uit Nieuwegein (where?) verwachtte ik niet. En meestal was dat ook zo: ik bezocht tientallen stands, bekeek de titels, en liet mijn brief en visitekaartje achter.
En toch nam Esther Margolis een kwartiertje de tijd voor me, en vertelde ze me hoe zij ooit Newmarket Press oprichtte (dat nu 26 jaar bestaat en 300 titels voert). Ik had een uiterst boeiend gesprek met twee uitgevers bij Seal Press. En een uitgeefster bij het beroemde Random House besloot de vijf minuten die zij in haar hectische programma over had, niet te besteden aan de koffiepauze waar ze ongetwijfeld naar snakte, maar aan een gesprek met een onbekende, nieuwe, nietige Nederlandse uitgever.
Het waren zulke leerzame, informatieve en inspirerende gesprekken. En het leukste vond ik: ze waren enthousiast. Amerikanen vinden het leuk als je iets gaat ondernemen. Ze moedigen je aan en ze vertellen je waarom het zo'n goed idee is dat je het gaat doen. Ze vinden het exciting en wonderful en ze wensen je alle goeds.
Dat doen ze.
En het gevoel is wederzijds.
Uitgeverij Réunion wenst alle Amerikaanse uitgevers een mooi en succesvol boekenjaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten