Heus niet jaloers, hoor

Ik wou dat ik Paulien Cornelisse was. En dat ik Taal is zeg maar echt mijn ding had geschreven. Niet eens (nou ja, een beetje) omdat er terecht al een paar honderdduizend exemplaren van verkocht zijn, maar omdat ik zó graag zó goed zou willen kunnen observeren als zij. En ook zó zou willen kunnen schrijven, en graag ook nog eens net zo grappig. Dat alles bovendien op mijn 33e dan al, mind you.
Maar goed, als ik (44) haar boek dan niet kan schrijven, dan kan ik het nog wel lezen. Ook een feestje.

Meer info bij Bol:

Taal is zeg maar echt mijn ding
Paulien Cornelisse