Mijn moeders tas

Zes jaar geleden overleed mijn moeder. Mijn eigenzinnige, koppige, lieve moeder.

Ik denk aan haar op onverwachte momenten. Als ik een verpakking op armlengte moet houden om de kleine lettertjes te lezen. Als ik flarden hoor van Keane's Everybody's changing, een hit in de zomer waarin ik zo vaak de lange weg naar de Isala klinieken reed. Als ik haar oude, zwarte, zachtleren tas aan mijn schouder hang.

Mijn moeder had vele tassen, en ze koos en gebruikte ze zorgvuldig. Soms vertelde hoe ze 's nachts in paniek wakker was geworden uit de terugkerende droom waarin ze haar tas kwijt was. Een droom die ik als puber even grappig als onzinnig vond.

Op mijn bureau staat een foto, mijn moeder lacht naar me vanachter het ernstige gezicht van mijn oudste zoon, tijdens die prachtige zomerdag. Mijn man verbrandde oud hout in de tuin; oma's en kinderen genoten; en ik liep er nerveus en betuttelend omheen, en of dat allemaal wel goed ging, zo met dat open vuurtje?

Mijn moeder trok een wenkbrauw op en zei:"Kind, stel je niet zo aan. De kinderen vinden het prachtig." En zo was het. Ik liet mijn zorgen los en wat ik nu koester, is de herinnering aan die ene laatste middag waarop alles zo goed was, en vrolijk en licht en vredig.

Ze stierf korte tijd later, op 19 augustus, gisteren zes jaar geleden.

Vannacht droomde ik. Van mijn tas, die ik achterliet op een station waarvan ik de naam vergat, in een kluisje waarvan ik de sleutel verloor.

Ik denk aan je, mam.

The Present / Het Gegeven Moment: dun boek, 1 goede les

Zaterdagochtend las ik Het Gegeven Moment van Spencer Johnson. Het boek is een van die welbekende managementromans, waarin een hoofdpersoon een verhaal vertelt waaruit je dan wijze lessen kunt leren. Een dun boekje, en superlicht verteerbaar. Cynici kunnen het daarmee afdoen als een simplistisch zelfhulpboekje, maar hey - ik heb een zwak voor het soort. Ik leer er altijd wel wat van. Ook dit keer.

In Het Gegeven Moment (Engelse titel: The Present) draait alles om het cadeau, dat iedereen zichzelf kan geven: het vermogen om meer in het heden te leven, en daardoor gelukkiger, productiever en succesvoller te worden. (En wat succes is, bepaalt iedereen natuurlijk voor zichzelf). Leef zo veel mogelijk in het heden. Van het verleden moet je leren, voor de toekomst moet je plannen, gelukkig leven doe je in het heden. En daarmee ben ik het helemaal mee eens. Maar.

Ik ben een erkende piekeraar, en breng dus ruim tijd door in zowel het verleden (wat ging er toch allemaal fout) als in de toekomst (wat kan er toch allemaal nog fout gaan). En dat dit sund is, zoals ze in Brabant zeggen, dat weet ik zelf als geen ander.

Mijn hamvraag is dus altijd: meer leven in het heden, ja maar HOE dan?

Goede les die ik uit Het Gegeven Moment leerde: blijf in het heden door je te focussen op de vraag: wat gaat er wél goed, hier en nu?
En onderneem dán actie om alle eventuele problemen op te lossen.

Onder grote druk van een deadline, zorgen en stress of dit allemaal wel goed komt? Denk aan wat er wel goed gaat. De zon schijnt, ik drink een beker heerlijke sterke koffie. Ik heb genoeg werk. Ik kan prima onder tijdsdruk werken, ik heb dit vele malen gedaan. Ik houd van mijn werk en geniet van de soort opdrachten.

Het werkt, voor mij. Thank you Spencer Johnson.

Voor wie er meer over wil weten, de link naar Bol:

Het gegeven moment
Sue Johnson & Johnson, Spencer