donderdag 31 december 2009

Mijn absolute nummer 1 voor de top 2000

Over grote verlangens, over verloren dromen en over liefde, ondanks alles: The River trof me destijds als een mokerslag. Voor mij daarom voor altijd het beste nummer aller tijden.

vrijdag 25 december 2009

Gelukkig kerstfeest!

Geen idee wat ze precies zingen, maar När Det Lider Mot Jul is een prachtig Zweeds kerstlied, door twee idolen uit mijn jonge jeugd. Happy holidays!!!

vrijdag 18 december 2009

Dikke boeken voor de kerst, 2: Roberto Bolaño, 2666

Sommige boeken worden zó juichend besproken, dat ik van de weeromstuit een onredelijke aversie krijg tegen het idee om ze zelf te gaan lezen. Over Roberto Bolaño's 2666 zeggen recensenten bijvoorbeeld dit (ik citeer even van de achterflap): 'Deze roman is van een duizelingwekkende grootheid' (Parool); 'Een meesterwerk dat de Latijns-Amerikaanse literatuur weer in al haar kracht doet herrijzen' (Trouw) en 'Een magnifiek en opwindend literair labyrint, dat opvalt door zijn stilistische rijkdom en brille'(Times Literary Supplement).

Zo'n boek ga ik niet meer voor mijn plezier lezen - dat wordt een project.

Hoe onjuist mijn onberedeneerde weerstand is, blijkt ook nu weer. Op zoek naar een lekker dik boek voor de kerstvakantie (ja ik weet het, dit is net zoiets als zeggen dat je een kunstwerk zoekt dat bij je bank past, maar zo was het nu eenmaal), heb ik 2666 (1056 pagina's) in de boekhandel opgepakt, en ben de eerste bladzijden gaan lezen. Meteen gegrepen, meteen in het verhaal gezogen, onweerstaanbaar.

Ik ben nu net op bladzijde 128, misschien moet ik mijn mening nog gaan bijstellen. Voor nu ga ik genieten van de komende 928 pagina's.

Meer over Bolaño zelf (en de hype rondom hem) lees je in dit artikel van Sander Pleij in Vrij Nederland.

Voor wie het boek wil bestellen, de link naar Bol
2666
2666
Roberto Bolaño

vrijdag 11 december 2009

Dikke boeken voor de kerstvakantie, 1

Een van mijn lievelingsboeken: Het leven een gebruiksaanwijzing, van Georges Perec. Wie het nog niet kent, benijd ik om deze 576 prachtige pagina's nog voor de boeg te mogen hebben. Het leven ... is een duizelingwekkend, rijk boek over de levens van de bewoners van een (fictief) Parijs gebouw, aan de Rue Simon-Crubellier.

Ik las het zonder ook maar enige kennis over Perec, over het complexe schema achter dit boek of over de beperkingen die hij zichzelf bij het schrijven oplegde. Ook zonder die wetenschap sleepte het boek me volledig mee door de grote verbeeldingskracht, de prachtige stijl en de liefdevolle minitieuze aandacht voor zijn personages.

Wikipedia geeft een heel mooie en uitgebreide beschrijving van Perecs opzet en ideeën achter dit geweldige boek.

Ik moet er bij zeggen dat dit waarschijnlijk een van die boeken 'zonder tussenwegen' is: het heeft je onmiddellijk in zijn ban, óf je komt er niet doorheen. Voor de eerste groep, hier de link naar Bol:

Het leven een gebruiksaanwijzing
Het leven een gebruiksaanwijzing
Georges Perec

woensdag 9 december 2009

Ach vooruit

Omdat ik hier dinsdag toch al schreef dat ik 44 ben, kan ik meteen ook wel toegeven dat ik Het Kleine Twitter Handboek heb aangeschaft. Natuurlijk wist ik het meeste al lang, omdat ik al maanden aangesloten ben bij Twitter en in die tijd al wel twee tweets heb geplaatst, maar toch een hoop leuke weetjes opgestoken.

Meer informatie bij Bol:
Twitter
Twitter
Tim Collins

dinsdag 8 december 2009

Heus niet jaloers, hoor

Ik wou dat ik Paulien Cornelisse was. En dat ik Taal is zeg maar echt mijn ding had geschreven. Niet eens (nou ja, een beetje) omdat er terecht al een paar honderdduizend exemplaren van verkocht zijn, maar omdat ik zó graag zó goed zou willen kunnen observeren als zij. En ook zó zou willen kunnen schrijven, en graag ook nog eens net zo grappig. Dat alles bovendien op mijn 33e dan al, mind you.
Maar goed, als ik (44) haar boek dan niet kan schrijven, dan kan ik het nog wel lezen. Ook een feestje.

Meer info bij Bol:
Taal is zeg maar echt mijn ding
Taal is zeg maar echt mijn ding
Paulien Cornelisse

maandag 7 december 2009

Nog lang geen '50% meer talent' in de bestuurlijke elite

Zaterdag publiceerde de Volkskrant haar jaarlijkse Top 200 van invloedrijkste Nederlanders. En zo te zien ligt er een nog een grote markt open voor Esther Mollema's boek, want die "50% meer talent" wordt in de bestuurlijke elite van Nederland nog bij lange na niet gehaald. Van de 200 machtigste Nederlanders, zijn er 38 vrouw. En er staat in de top 25 slechts één vrouw, Agnes Jongerius, op nummer 7.

Het goede nieuws is dat er langzaam vooruitgang in zit (het aantal vrouwen in de lijst is gegroeid van iets minder dan 15% in 2006 naar 19 procent in 2009).
Daartegenover staat dat er in de Top 50 dit jaar maar zes vrouwen staan - tegenover zeven vorig jaar. Vrouwen worden dus niet per se invloedrijker, stelt de Volkskrant.

Nu breekt er rondom dit thema steevast onmiddellijk een discussie uit over de vraag of alle vrouwen wel naar de top moeten, of willen, of... Die discussie wil ik hier vooral niet aangaan.

Maar zoals Esther Mollema in haar boek steeds benadrukt - je mist 50 procent van het talent, als je de capaciteiten van vrouwen niet benut. Als het overgrote deel van de 'invloedrijkste' mensen van Nederland komt uit 50 procent van de bevolking, dan mis je dus een deel van het talent. Dat is jammer, en niet alleen voor de betreffende vrouwen. Het is vooral jammer voor ons allemaal.

Als burger zie ik namelijk het liefst dat de invloedrijkste mensen in ons land ook de meest capabele zijn. Op naar die 50 procent, dus!

dinsdag 1 december 2009

"Vier en verkoop het succes"

In 50% meer talent presenteert Esther Mollema (onder meer) zeven stappen waarmee je als manager écht succesvolle, diverse teams samenstelt. Stap zeven is: "vier en verkoop het succes".
Laat zien wat er bereikt is, voer stevige PR voor de successen van het team, stelt Esther Mollema. Dat stimuleert anderen in je organisatie om ook werk te maken van diverse teams.

Hier vier ik vandaag graag de eerste successen van het boek: vandaag nummer 1 in Lof's De Beste 5 Boeken voor Topvrouwen . En eveneens vandaag al twee weken in de Top 100 van Managemenboek.nl.

En dit succes verkopen? Ook dat doen we met plezier. Via datzelfde Managementboek.nl en elke andere (internet)boekhandel.

dinsdag 17 november 2009

Nieuw: 50% meer talent!



Fullcolour geïllustreerd, nu verkrijgbaar in de boekhandel of bij managementboek.nl

Esther Mollema, directeur van Direction, schreef dit boek speciaal voor lijnmanagers. Ze gaat in op:
- de winst die organisaties kunnen boeken wanneer zij vrouwelijk talent veel beter benutten;
- de echte redenen waarom vrouwen op weg naar de top nog te vaak uitvallen;
- de manier waarop je werkelijk diverse, succesvollere teams bouwt;
- en vooral: de acties die managers vandaag nog zelf kunnen nemen om dit doel te bereiken.

Esther Mollema geeft al jaren trainingen, lezingen en masterclasses met als thema: Vrouwelijk Leiderschap en diversiteit.

donderdag 3 september 2009

Geen stress



"There is no way to be a perfect mother, and a million ways to be a good one”
- Jill Churchill

Foto: Alberto Paroni, www.io-me.info (via sxc.hu)

maandag 25 mei 2009

Aha! Het nut van neuroten

Ik zie mezelf graag als iemand die verstandig, oplettend en nauwkeurig is. Iemand die tenminste attent is op gevaren waar anderen luchtig overheen stappen.

Toch zijn er wel eens mensen die mij, zeg maar, een beetje neurotisch noemen.
Wie, ik?

Koffiezetapparaten, waterkokers en gasfornuizen controleer ik weliswaar vaker dan andere mensen, maar dat is omdat het ook belangrijk is dat ze echt uit zijn. En ik kan me bij vlagen helemaal de put in piekeren over problemen die anderen nog niet zien als ik ze voor ze uitteken - zo ben ik tenminste goed voorbereid op elke mogelijke variant van elk denkbaar probleem. Maar neurotisch ... tssssss.

Mensen bedoelen het meestal niet per se als compliment als ze iemand 'neurotisch' noemen. Jammer eigenlijk wel. We hebben namelijk best nut.

Want psycholoog Jeffrey Wijnberg, auteur van Het Neurotisch Handboek, zegt hier in De Volkskrant dit:
"Als ik een zware en ingewikkelde hersenoperatie moet ondergaan, heb ik liever een norse dwangneuroot als chirurg dan een vriendelijke figuur die het allemaal niet zo nauw neemt.’ Leeuwen en beren, zo luidt de boodschap, staan soms daadwerkelijk op de weg. En dan is het maar goed als er iemand naar ze uitkijkt."
Aha! Eat that, levensgenieters!

Wijnberg schijnt zijn boek uiteindelijk toch wel te bedoelen als een hulpmiddel voor neurotische types om hun gedrag te veranderen, volgens hetzelfde artikel:
"Het gaat mij erom dat mensen beseffen dat ze voor bepaald gedrag kiezen’, zegt Wijnberg. ‘En dat het ook een keuze is of ze actie ondernemen of hun situatie accepteren."
Misschien moet ik het boek maar eens lezen. Ik word vast een veel vrolijker en zorgelozer persoon als ik wat van mijn zorgelijke trekjes zou weten af te schudden.

Maar ja - neurotici maken ook heel goede redacteuren...check, check en dubbelcheck.

Voor wie het boek wel wil bestellen, de link naar Bol:
Het neurotisch handboek
Het neurotisch handboek
Jeffrey Wijnberg

dinsdag 12 mei 2009

Nieuwe verslaving: Alltop.com

Heb zojuist Alltop ontdekt: een 'online tijdschriftenrek' waar je 24 uur per dag het laatste nieuws over al je favoriete onderwerpen kunt vinden.
Ik heb al even gekeken bij Business en bij Books, en ontdekte daardoor direct weer vijf nieuwe, zeer interessante sites. Absoluut nuttig dus, en absoluut verslavend, dat weet ik nu al.
Beter niet iets dat ik onder werktijd had moeten gaan doen ;-).

maandag 11 mei 2009

Hoe opmerkzaam ben jij?

Via Psychologie Magazine ontdekte ik een intrigerend filmpje over een goocheltruc met een speelkaart. Zie jij wat er gebeurt? Ik had het volledig gemist.

">

vrijdag 8 mei 2009

Ooit


How far you go in life depends on your being tender with the young, compassionate with the aged, sympathetic with the striving, and tolerant of the weak and the strong. Because some day in your life you will have been all of these.
- George Washington Carver

Foto: Victor Iglesias, sxc.hu

dinsdag 7 april 2009

De Taboe Top Honderd

Deze week moest ik een aantal deadlines halen. Weinig tijd om een boek te lezen dus, maar wel om te grasduinen in een bijzonder grappig én onthullend boek: Taboe - de 100 gevoelens waar Nederlanders zich voor schamen.

Ben je in eerste instantie misschien nog verrast dat er in Nederland überhaupt nog taboes te vinden zijn - laat staan honderd? - gaandeweg gaat het boek fascineren als een sociologisch verslag van onze samenleving. Aftellend als in een echte hitlijst brengen Marcel Maassen en Frans Oosterwijk de gevoelige plekken van de Nederlander in kaart, aan de hand van onderzoek van TNS NIPO. En eveneens in tegenstelling tot wat je zou verwachten, liggen er heel veel taboes buiten de sfeer van sex & drugs & rock 'n roll.

Denk er eens over. Wat vind jij van:
- Niet stemmen bij verkiezingen (nr. 93)
- Opscheppen over je liefdadigheid (nr. 45)
- In je functie jezelf of anderen bevoordelen (nr. 33)
- Je partner vooral hebben gekozen om zijn geld (nr. 31)
- Ouderen discrimineren (nr. 19)
- Slinkse manieren gebruikenom vooruit te komen op je werk (nr. 18)?

Maassen en Oosterwijk beschrijven scherp en geestig de achtergronden, de categorieën, het nut en de functie van taboes (evenals de redenen waarom mensen taboes ook weer schenden). Daarnaast rubriceren zij de mate waarin taboes gevoeld worden overzichtelijk naar leeftijd, opleiding, religie en politieke voorkeur.

En natuurlijk naar de verschillen tussen man en vrouw.
Belangrijke constatering: "Het grote verschil is simpelweg dat mannen zo'n beetje alles minder erg vinden."

Voor wie meer wil lezen, de link naar Bol:
Taboe
Taboe
J. van Groningen & Marcel Maassen

woensdag 1 april 2009

Mediated en Mirjam.nu

Vorige week schreef ik al dat ik gefascineerd was door Thomas de Zengotita's boek Mediated. Het begint zo:
“Ask yourself this: did members of the Greatest Generation spend a lot of time talking about where they were and what they did and how they felt when they first heard the news from Pearl Harbour? People certainly remembered the moment, and a few anecdotes got passed around - but did a whole folk genre spontaneously emerge? Did everyone feel compelled to craft a little narrative, starring me, an oft-repeated and inevitably embellished story-for-the-ages reporting on my personal experience of the Event? Or did they just assume that Pearl Harbour and its consequences were what mattered, and talk about that.”
De Zengotita stelt onder meer dat wij (ik vat nu even kort door de bocht samen), een continu door media en media-aandacht omgeven generatie, eraan gewend zijn geraakt dat alles, voortdurend en overal, in de eerste plaats om ons draait.

En dat doen we. Te veel, te vaak en te vanzelfsprekend. Ook hier, ook in Nederland.
In een snijdende blogpost op Mirjam.nu neemt Mirjam Windrich de reacties op het Belgische crechedrama onder de loep.
Messcherp beschrijft ze hoe wij, hedendaagse burgers, primair reageerden: dat kan mij ook overkomen. Maar is dat ook zo? En waarom plaatsen we onszelf onmiddellijk weer in het middelpunt? Mirjam:
"Hoezeer draaien we door in het aan onszelf denken? Want wat er gebeurde ging niet over ons, het ging over de mensen die het was overkomen."
Een ijzersterk stuk. Lees het hier helemaal.

donderdag 26 maart 2009

Kies je gevecht

Pick battles big enough to matter, small enough to win.

- Jonathan Kozol

woensdag 25 maart 2009

Boekentip: Mediated

Met de helaas inmiddels afgelopen serie Eerlijk Heerlijk Heertje maakte Raoul Heertje een fascinerend programma. Voor het eerst in tijden was er een programma waar ik elke week met volle aandacht naar keek. Kernthema van het programma was de invloed die de alomtegenwoordigheid van media uitoefent op de manier waarop wij denken, voelen, kijken en doen. Heertje onderzocht de mogelijkheden om temidden van die overvloed te streven naar authenticiteit, eerlijkheid en transparantie. Kan dat überhaupt nog? En zo ja, hoe?

Heertje werd tot dit thema (mede) aangezet door het boek Mediated van Thomas de Zengotita. Inmiddels heb ik het boek gelezen en ik ben gegrepen. Het boek gaat niet, zoals veel andere wel doen, in op de vraag hoe de inhoud van bepaalde programma's invloed heeft op ons gedrag. Vragen als: 'heeft geweld op tv invloed op agressie op straat?' komen in dit boek dan ook helemaal niet aan de orde.

Het punt van De Zengotita is dat het feit dat wij elke minuut van de dag omringd zijn door media, een enorme invloed heeft op de manier waarop wij onszelf en de wereld zien.
Alles wordt een 'optie', alles wordt een 'representatie' van de werkelijkheid. En we zijn ons van onszelf bewust, stellen onszelf centraal, zoals nooit eerder in de geschiedenis.

De Zengotita was ook te gast bij Heertje voor een uitgebreid interview . Het duurt meer dan een uur, maar dan heb je ook iets.

Voor wie meer over het boek wil weten, hier de link naar Bol:
Mediated
Mediated
Thomas de Zengotita

maandag 23 maart 2009

Doel

Wie snel wil reizen, moet alleen gaan;
Wie ver wil komen, moet samen gaan.

- Afrikaans spreekwoord

dinsdag 3 maart 2009

Boekentip: Eigen Baas (Tips & Trucs)

Zelfstandig ondernemerschap heeft zijn momenten, maar als eigen baas ben je - nu ja, ook je eigen baas, je eigen helpdesk en je eigen medewerkers. Dus tot wie wend je je met prangende vragen als:

Waarom kloppen mijn planningen nooit? Hoe bescherm ik mijn ideeën? Wat zeg ik de klant als ik er niet meer uitkom? Hebben leveringsvoorwaarden zin? Wat als ze niet meer bellen? Hoe concurreer je met een offerte?

Op deze en nog 87 andere vragen geeft Tijs van den Boomen (al bekend van het legendarische Handboek Freelancen) nuchter, geestig en trefzeker de antwoorden. Of je jezelf nu eigen baas, freelancer, zzp-er of zelfstandig ondernemer noemt, dit boek is een absolute aanwinst voor je boekenplank. Alsof je een ouwe, door de wol geverfde coach onder handbereik hebt die alles al een paar keer meegemaakt heeft.

Zo wordt ondernemen onmiddellijk weer leuk. En als het tegenzit en je een 'acute aanval van zelfmedelijden hebt? Simpel:
"Maak een afspraak met een collega in loondienst. [ ...] Een CAO lezen helpt ook. Het maakt niet uit welke en het doet er niet toe waar je begint."

Voor wie er meer over wil lezen, de link naar Bol:
Eigen baas
Eigen baas
Tijs van den Boomen

dinsdag 24 februari 2009

Succestip: defensief pessimisme

Voor het spotten van beren op de weg heb ik een aangeboren talent. Geef mij een project en ik zie onmiddellijk zestien manieren waarop er iets mis kan gaan. Piekeren, somberen en problemen zien, ik kan het allemaal even goed als moeiteloos.

Het is een eigenschap die ik vaak kan missen als kiespijn. Het bezorgt me veel kopzorgen, en de meeste daarvan bovendien volstrekt overbodig. Ik heb er dan ook echt werk van gemaakt om positiever te leren denken - het maakt het leven zo veel makkelijker (en leuker). Als ik positiever denk, durf ik meer, doe ik meer en kan ik meer.

En toch ben ik me er soms ook van bewust dat juist die neiging tot piekeren ervoor zorgt dat ik vooruitdenk, me voorbereid, en de vereiste actie onderneem. Het hoort bij mij, met zijn goede en minder goede kanten.

Daarom vond ik het bemoedigend om vandaag op Oprah.com Tim Jarvis' artikel The Power of Negative Thinking te lezen. Het is nogal verfrissend voor één keer eens niet te worden aangemoedigd om positief te denken. Integendeel - zogenaamde 'defensieve pessimisten' kunnen het ver schoppen.

Defensieve pessimisten beginnen met lage verwachtingen, en ze maken een gedetailleerde inventarisatie van wat er allemaal mis kan gaan in een project. En als ze al die mogelijke mislukkingen in kaart hebben gebracht, gaan ze bedenken hoe ze kunnen zorgen dat het toch allemaal in orde komt. En dat leidt vaak tot succes, aldus het artikel:
"What's intriguing about defensive pessimists," adds Lawrence Sanna, PhD, a professor of psychology at the University of North Carolina at Chapel Hill, who has also studied the phenomenon, "is that they tend to be very successful people, and so their low opinion of the outcome isn't realistic; they use it to motivate themselves to perform better."
Eat that, The Secret!

zaterdag 14 februari 2009

Valentijnsdag





A wise lover values not so much the gift of the lover as the love of the giver.

- onbekend


Foto van Kym McLeod, sxc.hu

donderdag 5 februari 2009

Gemotiveerd om je carrière weer op te pakken? Workshops van She Does It

Voor vrouwen die hun carrière een tijdlang onderbroken hebben - vanwege een sabbatical, zorg voor kinderen of een wereldreis - en die nu hun carrière weer willen oppakken, organiseert vacaturesite She Does It (samen met Ernst & Young Amsterdam) op 10 maart 2009 twee workshops.

Met de workshops krijg je een goede steun in de rug als je weer aan het werk wilt maar twijfelt of je het nog kunt. (Ik ken deze gevoelens nog maar al te goed uit de tijd dat ik zelf weer aan de slag wilde gaan. Ik heb ook gemerkt hoe veel meer je kunt dan je denkt, als je weer in jezelf en je professionele capaciteiten gaat geloven).

Tijdens de workshops van She Does It kun je je laten inspireren door vrouwen die ook een come-back willen maken, en door professionals die dat al gedaan hebben. Leer je competenties (weer) kennen, en ontdek hoe je jezelf succesvol kunt 'verkopen'.

De investering bedraagt € 75,-; als je een vriendin meeneemt, betaal je € 55,-.

Kijk voor meer informatie en het hele programma hier op Shedoesit.nl.

woensdag 4 februari 2009

Webtip: Daretoo.nl

Een mooie, nieuwe website voor iedereen die een droom wil gaan waarmaken: Daretoo.nl.

In thema's als werk, relaties, wonen, passies en reizen biedt de site inspiratie, informatie, nieuws en deskundig advies voor iedereen met een droomwens.

Extra leuk vond ik te lezen dat de drie oprichtsters Jacqueline, Linda en Edmée 35-plussers zijn - wat is dat toch, met die 35?
Volgens eigen zeggen hadden zij al een aantal persoonlijke dromen vervuld - maar, vroegen ze zich af, hoe zit het met de rest? Daretoo is het resultaat van hun speurtocht naar het antwoord op die vraag. Jacqueline, Linda en Edmée op hun site: "Wij hebben onze droom gerealiseerd, nu dagen wij jou uit! Do you dream or do you dare?"

dinsdag 3 februari 2009

Boekentip: Life's too f***ing short

Ik heb me bijzonder goed geamuseerd met Jane Street-Porters 'survivalgids voor de 21ste eeuw', Life's too f***ing short.

De Britse Street-Porter, ruim dertig jaar werkzaam als journaliste en tv- en radiomaakster, veegt in dit boek de vloer aan met... nou, zo ongeveer alles. Van de schoonheidsindustrie en de omgang met vervelende mensen tot jouw pogingen om in maatje 34 te passen of als een tv-kok te willen koken, JSP heeft een ongezouten mening over alles, en ze deelt hem vrijelijk met ons.

Maak je eigen regels, stel jezelf voorop en zet je leven naar jóuw hand, zegt JSP, dan bereik je het meest, en voel je je een stuk gelukkiger en gezonder.

"Geloof me, je kunt de hele dag achter de computer doorbrengen om vrienden te maken, biologische producten te bestellen of designerkleding te bekijken. Je kunt een halve dag per week én een hoop geld) besteden aan de laatste schoonheidsbehandeling om het onvermijdelijke verouderingsproces af te wenden. Je kunt het hele land afrijden op zoek naar organische, met de hand geteelde ingrediënten om het volmaakte dineetje op tafel te zetten.
MAAR JE KUNT OOK GEWOON LÉVEN."


Voor wie meer wil weten, de link naar Bol:
Life's too f***ing short
Life's too f***ing short
Street - Porter, J.

woensdag 28 januari 2009

Lees ze op Molblog: de top tien PR-blunders

Nog een keertje naar Molblog (dit marketingblog is echt een aanrader):
Anton-Jan Thijssen zette er de Top Tien PR-blunders op een rij.

Lach, en leer (lees vooral ook de reacties).

En laten we eerlijk zijn, wie heeft er zelf nooit een blunder gemaakt?

Ik denk zelf nog met enige huiver terug aan de offline (dachten we) geteste e-nieuwsbrief die per ongeluk (hoe? geen idee) toch uitging... met een correcte, bij ons bedrijf passende onderwerpregel, maar verder helemaal leeg.

Tja... behandel elke proefmailing of -tekst alsof hij echt uit zou kunnen gaan - je weet maar nooit. Dat geldt overigens voor elke tekst die uiteindelijk extern zal gaan. Flauwe grapjes, interne humor, doe het *niet*.

Ik heb in een vroegere baan wel eens een notitie mogen ontvangen van een ander bedrijf, waarin hier en daar tussenwerpsels uit een eerdere versie waren blijven staan. Intrigerend, als je als lezer ineens dit ziet staan:

[ .... Moeten we dit wel zo zeggen Jaap?....].

maandag 26 januari 2009

De toekomst van boekhandels en uitgeverijen

Op marketingblog Molblog vandaag een interessant stuk van Kari-Anne Fygi over de toekomst van uitgeverijen en boekhandels. Of liever: het dreigende gebrek aan toekomst, nu de verkoop van tweedehands boeken via internet booming is.

Als uitgevers en boekhandels daardoor de omzet uit de zogenaamde 'backlist' (de oudere, jarenlang goed lopende titels) kwijtraken, heeft dat zijn weerslag op het hele boekenvak. De solide, redelijk zekere inkomsten uit de backlist geven uitgevers immers de basis van waaruit ze nieuwe, ook risicovollere uitgaven kunnen financieren.
"Wie financiert straks de publicatie van nieuwe boeken? Wie geeft ruimte aan jonge auteurs?" vraagt Fygi zich terecht af.

Ik lees geïntrigeerd mee en betrap mezelf op een dubbele inborst. Zelf een boekenliefhebber, is het ook voor mij goed nieuws dat tweedehandsboeken zo makkelijk en goedkoop beschikbaar zijn - op korte termijn. Op de lange termijn dreigt helaas het gevaar van verschraling van het boekenaanbod.

Hoe je erover denkt - de trend is er, en zal niet verdwijnen. Als uitgever geeft het me een heleboel stof tot nadenken.

zondag 18 januari 2009

Het is wat het is



The best thing one can do when it's raining is to let it rain.

- Henry Wadsworth Longfellow


Foto: Sardinelly; scx.hu: Rain clouds moving over Lake Taupo, New Zealand
(Klik hier voor Sardinelly's portfolio).

woensdag 14 januari 2009

Het verschil tussen veilige en succesvolle acquisitie

Al eerder schreef ik over de angst voor zakelijke afwijzingen, waardoor veel vrouwelijke ondernemers te weinig op mogelijke klanten afstappen. En als ik zeg 'veel vrouwelijke ondernemers', dan bedoel ik natuurlijk ook en vooral ik. Ik noemde toentertijd een advies van Chellie Campbell, uit How to Run Your Business Like a Girl:
"Denk aan een serveerster die langs de klanten loopt en vraagt of ze nog koffie willen. Sommigen zeggen ja en anderen zeggen nee. Als iemand nee zegt, loopt ze door. Ze gaat niet huilend in het kantoortje zitten omdat er iemand geen koffie wil".


Ik noemde dat toen 'de beste tip'. Ik wil dat hier corrigeren: Chellies koffie-tip is de één na beste.

De beste is: gewoon doen. Bel je klant. Maak een afspraak. Doe dat aanbod.

Onlangs heb ik een lijst gemaakt van tachtig mogelijke grote afnemers. Voor 1 maart wil ik er veertig hebben gebeld. Gebeld. Niet alleen maar veilig een mailtje sturen - dat verdwijnt aan de andere kant in een oceaan van ongevraagde mails. Dus bellen. En een aanbod doen.

De eerste vijf mogelijke klanten heb ik nu gebeld. Drie keer meteen 'nee', een keer een 'goh - misschien', en een keer 'nou - waarschijnlijk wel!'.
Niet slecht toch? En het beste is - het went. Het went zó snel. Dus bel, ga langs, bied aan, verkoop en slaag!

vrijdag 9 januari 2009

Het verborgen verhaal


"I prefer winter and fall, when you feel the bone structure of the landscape - the loneliness of it, the dead feeling of winter. Something waits beneath it, the whole story doesn't show.”

- Andrew Wyeth

Foto: 'Last day of winter' / watje11, sxc.hu

dinsdag 6 januari 2009

Verbeter al je PowerPoint presentaties

Als je daadwerkelijk iets wilt bereiken met je PowerPoint-presentaties (anders dan je toehoorders te pletter vervelen), huiver dan mee bij dit leerzame filmpje van Don McMillan over hoe het niet moet: Life after Death by PowerPoint.

Please don't do that!

Een boek dat je vertelt hoe het ook kan, is Beyond Bullet Points van Cliff Atkinson. Hij vertelt je de ins en outs van het programma, maar veel belangrijker nog, hij vertelt je hoe je jouw verhaal overtuigend en met verve vertelt.

Je sleept je publiek mee met je verhaal, niet met slides vol grafieken, tabellen en opsommingen. Want, zegt Atkinson:
We don't live our lives in bullet points - we live in images and stories

Voor wie er meer over wil lezen, hier de link naar Bol:
Beyond Bullet Points
Beyond Bullet Points
Cliff Atkinson

maandag 5 januari 2009

Bezuinigen en enthousiasme, New York-style

In de New York Times schrijft Motoko Rich onder de titel Puttin' Off The Ritz over de gevolgen van de financiële crisis voor de uitgeverijen in New York.

Het artikel noemt grote namen als HarperCollins, Penguin Group, Random House, Simon & Schuster - voor mij is het zo ongeveer het Walhalla. Daar te werken, daar fondsredacteur of uitgever te zijn... het is het spul waar mijn fijnste dagdromen van gemaakt zijn.

En zelfs van hun bezuinigingen spat de glamour nog af. Niet meer dan 100.000 euro voorschot geven! Geen bijeenkomsten voor de voorjaarsaanbieding meer in San Diego of op Bermuda! Geen lunches meer in the Four Seasons!

Achter de direct aan de haperende economie gerelateerde bezuinigingen gaan meer wezenlijke discussies schuil: over de hoge voorschotten aan auteurs; over de leveringen aan de boekhandels met recht van retour; over het terreinverlies aan nieuwe media.

Ik wens de uitgevers in Manhattan en in de rest van Amerika alle goeds. Ik heb een zwak voor ze.

In 2006 bezocht ik voor het eerst als uitgever de Frankfurter Buchmesse, de grootste boekenvakbeurs ter wereld. Ik was net gestart, had geen afspraken en bezocht tientallen stands voor kennismaking en mogelijk een gesprekje hier en daar met een van de aanwezige medewerkers. Een gesprek met een van de uitgevers zelf achtte ik onmogelijk - hun dagen in Frankfurt zijn van 's morgens tot 's avonds gevuld met direct op elkaar volgende afspraken met andere uitgevers en literair agenten. Tijd voor een onaangekondigd binnenwandelende, startende uitgever (who?) uit Nieuwegein (where?) verwachtte ik niet. En meestal was dat ook zo: ik bezocht tientallen stands, bekeek de titels, en liet mijn brief en visitekaartje achter.

En toch nam Esther Margolis een kwartiertje de tijd voor me, en vertelde ze me hoe zij ooit Newmarket Press oprichtte (dat nu 26 jaar bestaat en 300 titels voert). Ik had een uiterst boeiend gesprek met twee uitgevers bij Seal Press. En een uitgeefster bij het beroemde Random House besloot de vijf minuten die zij in haar hectische programma over had, niet te besteden aan de koffiepauze waar ze ongetwijfeld naar snakte, maar aan een gesprek met een onbekende, nieuwe, nietige Nederlandse uitgever.

Het waren zulke leerzame, informatieve en inspirerende gesprekken. En het leukste vond ik: ze waren enthousiast. Amerikanen vinden het leuk als je iets gaat ondernemen. Ze moedigen je aan en ze vertellen je waarom het zo'n goed idee is dat je het gaat doen. Ze vinden het exciting en wonderful en ze wensen je alle goeds.

Dat doen ze.
En het gevoel is wederzijds.

Uitgeverij Réunion wenst alle Amerikaanse uitgevers een mooi en succesvol boekenjaar.

vrijdag 2 januari 2009

Ontdek je innerlijke econoom

Bij de woorden 'hoogleraar economie' krijg ik gewoonlijk visioenen van iemand die ingewikkelde tabellen en grafieken vertoont om complexe theorieën te verduidelijken. En toch las ik deze week met veel plezier Ontdek je innerlijke econoom, van Tyler Cowen, docent Economie aan George Mason University.

Economie (als wetenschap) draait niet zo zeer om geld, zegt Cowen, maar om de vraag hoe je moet omgaan met schaarste:
De wetenschap van de economie kwam voort uit het besef dat veel dingen die de moeite waard zijn om te hebben ons niet zomaar in de schoot vallen. Zelfs niet heel gewone dingen als verliefd worden, voor elkaar krijgen dat je kinderen de afwas doen, je komende vergadering overleven, of je tandarts motiveren. Het werkelijke doel van economie is om meer te krijgen van de goede dingen des levens.

Het zijn precies dit soort alledaagse vragen waarop Cowen in dit boek de antwoorden geeft. Heeft het zin je puber te betalen, als je de beste manier zoekt hem te motiveren om de afwas te doen? (Nee.) Kun je de kwaliteit van vergaderingen wel verbeteren? (Nauwelijks.) Wat zijn goede versiertrucs, en heeft het zin om 'hard to get' te spelen? Cowen daarover:
Ik speel al jaren 'hard to get' met de Mexicaanse filmster Salma Hayek, maar deze terughoudenheid heeft me weinig opgeleverd, zelfs geen vriendelijk mailtje of een uitnodiging voor een party. Mocht ze reageren, dan ben ik klaar om een 'terugtrekkende beweging' te maken, maar zo schiet het in elk geval niet op.

Cowen laat in dit boek zien hoe je als individu je keuzes kunt verbeteren door je innerlijke econoom de ruimte te geven, maar, besluit hij, individueel belang is niet het hoogste goed (en terzijde, dit boek verscheen al in 2007, Cowen had dus een vooruitziende blik):
De toekomst van onze beschaving is gebaat bij een draagvlak van bedachtzaamheid, kritische zelfreflectie, geloof in hogere waarden, en gezond verstand in alledaagse kwesties. We schieten er uiteindelijk niets mee op als we allemaal zo snel mogelijk zo veel mogelijk bij elkaar proberen te graaien. [ ...] Aan de oppervlakte gaat dit boek over ons leven als individu, maar in de kern gaat het over de instandhouding en verbreiding van een vrije samenleving.

Voor wie het boek wil bestellen, de link naar Bol:
Ontdek je innerlijke econoom
Ontdek je innerlijke econoom
Cowen, T.