Mijn absolute nummer 1 voor de top 2000

Over grote verlangens, over verloren dromen en over liefde, ondanks alles: The River trof me destijds als een mokerslag. Voor mij daarom voor altijd het beste nummer aller tijden.

Gelukkig kerstfeest!

Geen idee wat ze precies zingen, maar När Det Lider Mot Jul is een prachtig Zweeds kerstlied, door twee idolen uit mijn jonge jeugd. Happy holidays!!!

Dikke boeken voor de kerst, 2: Roberto Bolaño, 2666

Sommige boeken worden zó juichend besproken, dat ik van de weeromstuit een onredelijke aversie krijg tegen het idee om ze zelf te gaan lezen. Over Roberto Bolaño's 2666 zeggen recensenten bijvoorbeeld dit (ik citeer even van de achterflap): 'Deze roman is van een duizelingwekkende grootheid' (Parool); 'Een meesterwerk dat de Latijns-Amerikaanse literatuur weer in al haar kracht doet herrijzen' (Trouw) en 'Een magnifiek en opwindend literair labyrint, dat opvalt door zijn stilistische rijkdom en brille'(Times Literary Supplement).

Zo'n boek ga ik niet meer voor mijn plezier lezen - dat wordt een project.

Hoe onjuist mijn onberedeneerde weerstand is, blijkt ook nu weer. Op zoek naar een lekker dik boek voor de kerstvakantie (ja ik weet het, dit is net zoiets als zeggen dat je een kunstwerk zoekt dat bij je bank past, maar zo was het nu eenmaal), heb ik 2666 (1056 pagina's) in de boekhandel opgepakt, en ben de eerste bladzijden gaan lezen. Meteen gegrepen, meteen in het verhaal gezogen, onweerstaanbaar.

Ik ben nu net op bladzijde 128, misschien moet ik mijn mening nog gaan bijstellen. Voor nu ga ik genieten van de komende 928 pagina's.

Meer over Bolaño zelf (en de hype rondom hem) lees je in dit artikel van Sander Pleij in Vrij Nederland.

Voor wie het boek wil bestellen, de link naar Bol

2666
Roberto Bolaño

Dikke boeken voor de kerstvakantie, 1

Een van mijn lievelingsboeken: Het leven een gebruiksaanwijzing, van Georges Perec. Wie het nog niet kent, benijd ik om deze 576 prachtige pagina's nog voor de boeg te mogen hebben. Het leven ... is een duizelingwekkend, rijk boek over de levens van de bewoners van een (fictief) Parijs gebouw, aan de Rue Simon-Crubellier.

Ik las het zonder ook maar enige kennis over Perec, over het complexe schema achter dit boek of over de beperkingen die hij zichzelf bij het schrijven oplegde. Ook zonder die wetenschap sleepte het boek me volledig mee door de grote verbeeldingskracht, de prachtige stijl en de liefdevolle minitieuze aandacht voor zijn personages.

Wikipedia geeft een heel mooie en uitgebreide beschrijving van Perecs opzet en ideeën achter dit geweldige boek.

Ik moet er bij zeggen dat dit waarschijnlijk een van die boeken 'zonder tussenwegen' is: het heeft je onmiddellijk in zijn ban, óf je komt er niet doorheen. Voor de eerste groep, hier de link naar Bol:


Het leven een gebruiksaanwijzing
Georges Perec

Ach vooruit

Omdat ik hier dinsdag toch al schreef dat ik 44 ben, kan ik meteen ook wel toegeven dat ik Het Kleine Twitter Handboek heb aangeschaft. Natuurlijk wist ik het meeste al lang, omdat ik al maanden aangesloten ben bij Twitter en in die tijd al wel twee tweets heb geplaatst, maar toch een hoop leuke weetjes opgestoken.

Meer informatie bij Bol:

Twitter
Tim Collins

Heus niet jaloers, hoor

Ik wou dat ik Paulien Cornelisse was. En dat ik Taal is zeg maar echt mijn ding had geschreven. Niet eens (nou ja, een beetje) omdat er terecht al een paar honderdduizend exemplaren van verkocht zijn, maar omdat ik zó graag zó goed zou willen kunnen observeren als zij. En ook zó zou willen kunnen schrijven, en graag ook nog eens net zo grappig. Dat alles bovendien op mijn 33e dan al, mind you.
Maar goed, als ik (44) haar boek dan niet kan schrijven, dan kan ik het nog wel lezen. Ook een feestje.

Meer info bij Bol:

Taal is zeg maar echt mijn ding
Paulien Cornelisse

Nog lang geen '50% meer talent' in de bestuurlijke elite

Zaterdag publiceerde de Volkskrant haar jaarlijkse Top 200 van invloedrijkste Nederlanders. En zo te zien ligt er een nog een grote markt open voor Esther Mollema's boek, want die "50% meer talent" wordt in de bestuurlijke elite van Nederland nog bij lange na niet gehaald. Van de 200 machtigste Nederlanders, zijn er 38 vrouw. En er staat in de top 25 slechts één vrouw, Agnes Jongerius, op nummer 7.

Het goede nieuws is dat er langzaam vooruitgang in zit (het aantal vrouwen in de lijst is gegroeid van iets minder dan 15% in 2006 naar 19 procent in 2009).
Daartegenover staat dat er in de Top 50 dit jaar maar zes vrouwen staan - tegenover zeven vorig jaar. Vrouwen worden dus niet per se invloedrijker, stelt de Volkskrant.

Nu breekt er rondom dit thema steevast onmiddellijk een discussie uit over de vraag of alle vrouwen wel naar de top moeten, of willen, of... Die discussie wil ik hier vooral niet aangaan.

Maar zoals Esther Mollema in haar boek steeds benadrukt - je mist 50 procent van het talent, als je de capaciteiten van vrouwen niet benut. Als het overgrote deel van de 'invloedrijkste' mensen van Nederland komt uit 50 procent van de bevolking, dan mis je dus een deel van het talent. Dat is jammer, en niet alleen voor de betreffende vrouwen. Het is vooral jammer voor ons allemaal.

Als burger zie ik namelijk het liefst dat de invloedrijkste mensen in ons land ook de meest capabele zijn. Op naar die 50 procent, dus!

"Vier en verkoop het succes"

In 50% meer talent presenteert Esther Mollema (onder meer) zeven stappen waarmee je als manager écht succesvolle, diverse teams samenstelt. Stap zeven is: "vier en verkoop het succes".
Laat zien wat er bereikt is, voer stevige PR voor de successen van het team, stelt Esther Mollema. Dat stimuleert anderen in je organisatie om ook werk te maken van diverse teams.

Hier vier ik vandaag graag de eerste successen van het boek: vandaag nummer 1 in Lof's De Beste 5 Boeken voor Topvrouwen . En eveneens vandaag al twee weken in de Top 100 van Managemenboek.nl.

En dit succes verkopen? Ook dat doen we met plezier. Via datzelfde Managementboek.nl en elke andere (internet)boekhandel.