Waarom te veel sorry zeggen je carrière hindert

Vandaag stond het in Dag in Dag uit in de Volkskrant: het is nu officieel, vrouwen zeggen sneller sorry dan mannen. Canadese onderzoekers hebben het aangetoond.
Het resultaat komt niet echt als een verrassing voor iemand die heeft meegemaakt hoe een vrouwelijke collega 'sorry' zei toen ze tegen een muurtje botste.

En ook voor Esther Mollema is het geen nieuws. In haar boek 50% meer talent vat ze het samen als: "Sorry dat het regent". Vrouwen verontschuldigen zich veel vaker dan mannen, ook voor zaken waaraan ze part noch deel hebben. Onze hele manier van communiceren is er meer op gericht om niet te veel op de voorgrond te treden, niet te bazig te lijken, en steeds rekening te houden met anderen. Dat kan je in je carrière dwarszitten. En ook managers zien daardoor nog te veel vrouwelijk talent over het hoofd, zegt Esther. Zonde voor de vrouwen en zonde voor de organisatie.

In de woorden van Esther:

"De vrouwelijke stijl van communiceren is gericht op het zoeken naar consensus, op gelijkwaardigheid van alle aanwezigen, en op harmonie. Een nobel streven. Helaas werkt het op de werkvloer vaak anders. Deze wijze van communiceren wordt gezien als weifelend, aarzelend en onzeker. Kortom: geen leidinggevend materiaal."

Slimme managers kijken hier doorheen bij hun zoektocht naar talent, zegt Esther. Ze laten zich niet afleiden door een andere stijl van communiceren. Maar ook vrouwen kunnen leren om hun manier van communiceren soms aan te passen aan de situatie. En dat is niet zo ingewikkeld.

Meer lezen bij Bol:

50 % meer talent
Esther Mollema

Primeur: eerste e-book van Réunion

Deze week breaking news bij Réunion: eerste e-book verschenen! (en direct ook al verkocht, by the way).

De rationaliteit van de klantgerichte overheid is nu ook als e-book verkrijgbaar, onder andere hier bij Van Stockum.

Het ISBN van het papieren boek is 978 90 79263 042, het ISBN van het e-book is 978 90 79263 059.

Waarom klantgericht werken voor de overheid zo lastig blijft

Vorige week was de bekroning van een aantal jaren gedreven onderzoek en noeste arbeid van mijn man, Marcel: zijn promotie aan de Universiteit van Tilburg was een feit, en ik vond het een geweldig leuke middag. Heren in rokkostuum, het college in toga's en baretten, de bevraging van de promovendus wiens proefschrift nog éénmaal stevig onder de loep wordt genomen. Een mooie middag. En waarover gaat het? Over een onderwerp dat eigenlijk elke burger van ons land aangaat: het gat tussen ideaal en praktijk van de klantgerichtheid van onze overheden, ondanks alle energie en aandacht die erin wordt gestoken.

Het onderzoek maakt helder dat het 'klantdenken' een aantal uitgangspunten kent die op gespannen voet staan met oudere waarden in het openbaar bestuur, zoals het behartigen van het collectieve belang, het gelijk behandelen van burgers en het het efficiënt omgaan met collectieve middelen.

Een paar stellingen uit het onderzoek:

"De beste dienst die de overheid de burger als klant kan bewijzen, is voorkomen dat hij of zij klant moet worden."

"Als de overheid een dienst aan een individuele burger leuker kan maken, dan is het de vraag of hier sprake moet zijn van een overheidsdienst."

"Het gebruiken van intermediairs bij het verlenen van overheidsdiensten aan individuele burgers en bedrijven kan uitkomst bieden om de belangen van het klantdenken en het beleidsuitvoeringsdenken met elkaar in overeenstemming te brengen."

De rationaliteit van de klantgerichte overheid is interessant voor politici, ambtenaren, bestuurskundigen en elke burger die zich afvraagt waarom klantgericht werken zo moeizaam gaat.

Lees hier meer over het boek bij Managementboek.nl