Ik heb veel nuttige, belangrijke en zinvolle dingen op mijn to-do lijstje staan. En die ga ik straks allemaal doen, als ik mijn mail heb gecheckt (kan dringend zijn), een beetje heb gesurft (marktonderzoek), een pakje naar de post heb gebracht (ze zitten erop te wachten) en een verse kop koffie heb gezet (ik moet wel geconcentreerd zijn natuurlijk).
Aan afleiding en excuses geen gebrek. De ware uitsteller stelt namelijk niet uit, maar moet eerst alleen nog even al die ándere belangrijke dingen doen.
Nu ben ik mij heel goed bewust van dit trekje, dat in het Engels zo prachtig 'procrastination' heet. En om het te bedwingen zet ik voornamelijk wilskracht en discipline is - wat vaak werkt, maar ook weer niet, hoe zeg je dat - altíjd.
John Perry, hoogleraar filosofie aan Stanford University, heeft een geniale nieuwe benadering van het probleem gevonden. Hij raadt de ware uitsteller aan om van zijn zwakte zijn kracht te maken. Een echte uitsteller verzet namelijk de hele dag door heel veel werk, als je erop let - alleen maar om het grote, belangrijke werk dat hij eigenlijk moet gaan doen, te ontlopen.
Perry's oplossing is even briljant als eenvoudig. De ware uitsteller hoeft er namelijk alleen maar voor te zorgen dat bovenaan zijn to-do lijst, een nóg grotere en belangrijkere taak komt te staan, liefst met een dringende deadline.
Jij, tot elk werk bereid als het maar zorgt dat je niet aan je echte werk hoeft te beginnen, zult dan automatisch en moeiteloos de rest van je lijst afwerken.
Lees hier zijn geestige, haarscherpe analyse van het karakter van de echte uitsteller.
Ik ben helemaal geïnspireerd. Ik ga direct mijn nieuwe nummer één-project bedenken. Maar eerst een kopje koffie, natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten