dinsdag 21 oktober 2008

Bitches en prinsesjes

In een serieuze glossy voor ambitieuze vrouwen stuitte ik op een intrigerend artikel over 'de baas als bitch'. Vrouwen kunnen, dankzij hun extra goede emotionele voelsprieten, heel goede leidinggevenden zijn - maar ze weten je ook precies te raken waar het pijn doet, allemaal dankzij diezelfde sprieten, aldus het artikel. Tja, zo zijn wij.

In het artikel komt 'Kathelijne' (de naam is gefingeerd, en met reden) aan het woord, over haar ervaringen met haar leidinggevende.

'Kathelijne', net afgestudeerd aan de School voor Journalistiek, kreeg haar eerste baan bij een fotopersbureau, en trof daar, zoals ze zegt: "een boss from hell. Ze vernederde haar medewerkers tot tranen toe."
Dat klinkt inderdaad nogal akelig.

'Kathelijne' vervolgt: "Toen ik niet wist dat Bobby en Robert Kennedy dezelfde persoon waren, werd me publiekelijk zó de mantel uitgeveegd dat mijn collega's me moesten komen troosten. Ik nam ontslag, maar niet voordat ik na een kerstborrel met een spannende collega de liefde heb bedreven op haar bureau. Eindelijk wraak!"

Ik heb deze alinea een aantal malen herkauwd.

Je bent afgestudeerd aan de School voor Journalistiek, je gaat werken voor een fotopersbureau en je weet niet dat Bobby en Robert Kennedy dezelfde persoon zijn.

Call me old fashioned (or just plain old), maar ik kan me indenken dat een baas dan per ongeluk best zin kan krijgen om een paar onaardige dingen te zeggen. En als ik die baas was, en dit gebeurde voordat ik 's morgens voldoende koffie had gedronken, zou ik dat misschien nog hardop doen ook.

Maar laat ik 'Kathelijne' het voordeel van de twijfel geven, en ervan uitgaan dat ze onterecht een te zware uitbrander heeft gekregen. Ik zou zo denken dat ze zich toch een paar vragen zou kunnen stellen.
Zoals: Heb ik inderdaad alle kennis in huis die ik nodig heb voor deze baan, of kan ik nog wat bij gaan leren?
Of: Hoe kan ik leren omgaan met kritiek (zelfs als die zwaar en onterecht is), zonder dat mijn collega's me moeten komen troosten?
Of: Hoe kan ik op een professionele, volwassen manier met mijn baas bespreken dat ik last heb van de manier waarop zij kritiek geeft?

En ja, zelfs ontslag nemen als je uiteindelijk alle andere opties hebt uitgesloten, kan een moedige en goede keuze zijn.

Maar 'de liefde bedrijven op haar bureau'? En dan vinden dat je 'eindelijk wraak' hebt genomen?

Puh-lease. Je baas bestelt kalmpjes een nieuw bureau, feliciteert zichzelf dat ze van je af is, en gaat gewoon door met haar eigen leven.

Kom op, 'Kathelijne', stop je te gedragen als een prinsesje op de erwt. Zelfs als je baas echt een bitch (m/v) is, deal with it. Leer op een professionele manier omgaan met al dan niet terechte kritiek en al dan niet bitcherige bazen.

In de woorden van Jane Elliot: "Get over cute! Get competent."

Geen opmerkingen: